Category: Gnanakoothan

குதிரையாகாமல் விட்டுப் போனதில் ஒருவன் சாமீ குதிரையாகாமல் விட்டுப் போனதில் ஒருவன் சாமீ மேற்படிக் குரலைக் கேட்டார் மாதொரு பாகர். குற்றம் ஏற்பட வியந்தார். தேவி ஏளனம் செய்தாள் சற்று “வாதவூரடிகட்காக நரிகளைத் தேர்ந்த போது நீதியோ என்னை மட்டும் விலக்கிய செய்கை சாமீ!” திருவருட் திட்டம் பொய்த்த தற்கொரு ஊளைச் சான்றாம் நரி எதிர் உதித்துக் கீற்று நிலாத் திகழ் ஈசர் சொன்னார்: நரிகளைப் பரிகளாக்கும் திருவிளையாடல் முற்றும் விடுபட்ட பேரை நாங்கள் கவனிக்க மாட்டோம்… Continue reading விட்டுப்போன நரி / ஞானக்கூத்தன் கவிதைகள்

மல்லாந்த மண்ணின் கர்ப்ப வயிறெனத் தெரிந்த கீற்றுக் குடிசைகள் சாம்பற் காடாய்ப் போயின புகையோடு விடிந்த போதில் ஊர்க்காரர் திரண்டு வந்தார் குருவிகள் இவைகள் என்றார் குழந்தைகள் இவைகள் என்றார் பெண்களோ இவைகள்? காலி கன்றுகள் இவைகள் என்றார் இரவிலே பொசுக்கப்பட்ட அனைத்துக்கும் அஸ்தி கண்டார் நாகரிகம் ஒன்று நீங்க

முதலிலிவர் போட்டியிட்டார் ஜாமீன்போச்சு மறுபடியும் இவர் நின்றார் எவனெல்லாமோ உதவுவதாய் வாக்களித்துக் கைவிரிச்சான் கடைசிநாள் நான்போனேன் சுவரிலென்பேர் கண்டதனால் முன்கூட்டி மக்கள் வெள்ளம் கைதட்டல் நானெழுந்து பேசும் போது ரெண்டுமணி. எதிரிகளைப் பிட்டுவைச்சேன் பத்தாய்ரம் வாக்கதிகம். இவர் ஜெயித்தார்.

ஈரக் கைகளைப் புடவையில் துடைத்தவா றெதிர் வீட்டம்மாள் எட்டிப் பார்த்தாள் அம்மா தபால். அஞ்சலட்டையை நொடியில் படித்ததும் எரவாணத்தில் செருகிப் போனாள் எரவாணத்தில் செருகிய கடிதம் வருத்தப்பட்டு மூக்குக் கறுத்ததே.

அம்மிக்கல் குழவிக்கல் செதுக்கித் தள்ளும் ஒரு சிற்பக் கூடத்தில் மைல்கல் ஒன்று வான் பார்த்துக் காட்டிற்று நாற்பதென்று.

கைவசமிருந்த காதற் கடிதங்கள் எரித்தேன் வாசல்க் கதவுமுன் குவித்துப் போட்டு காகிதம் எரிந்து கூந்தல் சுருளெனக் காற்றில் ஏறி அறைக்குள்ளே மீளப் பார்க்கக் கதவினைத் தாழ்ப்பாளிட்டேன் வெளிப்புறத் தாழ்ப்பாள் முன்னே கரிச்சுருள் கூட்டம் போட்டுக் குதித்தது அறைக்குள் போக காகிதம் கரியானாலும் வெறுமனே விடுமா காதல்.

பொக்கைவாய் அய்யர்ப் பெரிய கண்ணாலத்தில் வக்குமாப் பிள்ளைக்கு மட்டுமோ? நிற்கின்ற வாழைக்கும் தோரணத்துக்கும் சூழ்மனிதருக்கும் சேர்த்து அயலூரே!

திண்ணை இருட்டில் எவரோ கேட்டார் தலையை எங்கே வைப்பதாம் என்று எவனோ ஒருவன் சொன்னான் களவு போகாமல் கையருகே வை.

மனிதர் போற்றும் சாமிகளில் ஒற்றைக் கொம்பு கணபதியை எனக்கு பிடிக்கும். ஏனெனில் வே றெந்த தெய்வம் வணங்கியபின் ஒப்புக் கொள்ளும் நாம் உடைக்க?

வாரத்தில் ஒன்றிரண்டு வெளியூர்க் கூட்டம் வரப்பார்க்கும் மணியார்டர் மாலை துண்டு காரத்தில் பேசத்துப் பாக்கிச் சூடு கல் பிறந்த காலத்தில் பிறந்தோர் தம்மை நேரத்தில் களிப்பூட்ட அகநானூறு நெய்யாற்றில் பாலாற்றில் பேசிப் பார்த்த தீரத்தில் தெரிந்தெடுத்த நகைத்துணுக்கு தமிழர்க்கு வேறென்ன கொடுக்க வேண்டும் புகையூதி ரயில் வண்டி எழும்பூர் நீங்கும் பேச்சாளர் மனதில் கையொலிகள் கேட்கும் பேச்சாளர் வாய் திறக்க வாய் திறந்து பழங்குடிகள் கேட்டார் தம் எளிய மூக்கின் மூச்சுக்கு வயதுமூவா யிரமாம் என்று முதல்… Continue reading பரிசில் வாழ்க்கை / ஞானக்கூத்தன் கவிதைகள்