ચાલો ઉઠાવવા પણે માણસ પડી ગયો / ગૌરાંગ ઠાકર

ચાલો ઉઠાવવા પણે માણસ પડી ગયો,
ઝાકળ લઈ જતો હતો સૂરજ મળી ગયો.

ઓળખથી ઓળખાણ કરી જીવતો રહ્યો,
મારા વગરનો હું જ મને છેતરી ગયો.

આ પાછલા પહોરનું સપનું ફળે, કદાચ,
મોટો થતો ગયો અને બાળક બની ગયો.

ઇશ્વર તું માનવીની છે ઉત્તમ કલાકૃતિ,
સદીઓ વીતી છતાંય તું કેવો ટકી ગયો!!!

આ ટોચ માત્ર ખીણનું શીર્ષાસન જ બની,
જ્યારે મને હું સાંભળી ને અવગણી ગયો.