Category: Thabu Shankar Kavithaigal

அற்புதமான காதலை மட்டுமல்ல அதை உன்னிடம் சொல்ல முடியாத அதி அற்புதமான மௌனத்தையும் நீதான் எனக்குத் தந்தாய்.

எதற்காக நீ கஷ்டப்பட்டுக் கோலம் போடுகிறாய்..? பேசாமல் வாசலிலேயே சிறிது நேரம் உட்கார்ந்திரு, போதும்!

ஒரு வண்ணத்துப் பூச்சி உன்னைக் காட்டி என்னிடம் கேட்கிறது ஏன் இந்தப் பூ நகர்ந்துகொண்டே இருக்கிறது? என்று!

நீ எப்போதும் தலையைக் குனிந்தே வெட்கப்படுவதால் உன் மதிப்புமிக்க வெட்கத்தையெல்லாம் இந்தப் பூமி மட்டுமே தரிசிக்க முடிகிறது! ஒரேயரு முறை கொஞ்சம் உன் தலையை நிமிர்த்தி வெட்கப்படேன்… வெகுநாட்களாய் உன் வெட்கத்தைத் தரிசிக்கத் துடிக்கிறது வானம்!

என்னை ஒரு குடுகுடுப்பைக்காரனாய் நினைத்துக்கொண்டு ஓர் அதிகாலையில் உன் வீட்டுமுன் நின்று இந்த வீட்டில் ஒரு தேவதை வாழ்கிறது என்று கத்திவிட்டு குடுகுடுவென நான் ஓடிவந்திருக்கிறேன்.

ஒரு தாய் தன் குழந்தைக்குச் சோறூட்டுகையில் நிலவைக் காட்டுவது மாதிரி காதல் எனக்கு உன்னைக் காட்டியது. குழந்தை பரவசமாய் நிலவைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் தாய், தன் குழந்தையின் வாய்க்குள் உணவை ஊட்டுவது மாதிரி நான் உன்னைப் பரவசமாய்ப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கையில்… காதல் எனக்குள் ஊட்டியதுதான் இந்த வாழ்க்கை

நான் எப்போது உன்னை நினைக்க ஆரம்பித்தேனோ அப்போதே என்னை மறந்து விட்டேன். அதனால்தான் என் காதலை உன்னிடம் சொல்லவேண்டும் என்கிற ஞாபகம் கூட எனக்கு வரவில்லை.

எல்லா கவிதைகளுமே உன்னை பற்றியது எனினும் ஒரு கவிதை கூட உன்னை மாதிரி இல்லையே

நீ முகம் கழுவுகையில் ஓடிய தண்ணீரை பார்த்து திடுக்கிடுவிட்டேன் நான். ஒவ்வொரு நாளும் இவ்வளவு அழகையா வேண்டாம் என்று நீ நீரில் விடுகிறாய்!

உறக்கத்திலிருந்து சட்டென்று விழித்து பார்த்த போது நீ அருகில் அமர்ந்து என்னையே பார்த்துகொண்டிருந்தாய் … அப்புறம் விழிப்பு வராதா என்ன ………